Γ. Νικολαΐδης: «Δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο «συναίνεση» όταν μιλάμε για σεξουαλική εκμετάλλευση ανήλικου»

Στην απουσία δομών, κυρίως πρόληψης, αναφέρθηκε, μιλώντας στο Θεσσαλικό Περισκόπιο, ο παιδοψυχίατρος, διευθυντής Ψυχικής Υγείας στο Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, Γιώργος Νικολαΐδης, με αφορμή την υπόθεση του 12χρονου παιδιού στον Κολωνό.

Ξεκαθάρισε εξαρχής ότι ακραία φτώχεια και κοινωνικός αποκλεισμός μπορούν να δημιουργήσουν συνθήκη εξαιρετικής ευαλωτότητας για να πέσουν παιδιά θύματα εκμετάλλευσης. Τόνισε ότι για ένα 12χρονο παιδί, που μπαίνει σε συνθήκη σεξουαλικής εκμετάλλευσης και θυματοποίησης από ενηλίκους, η τυχόν εκπεφρασμένη βούληση του να συμμετέχει δεν λέει τίποτα σε όλο τον κόσμο. Και δεν λέει τίποτα γιατί έχει αναγνωριστεί ότι ένα 12χρονο που βρίσκεται σε συνθήκη τέτοιας ευαλωτότητας είναι εύκολο να χειραγωγηθεί από έναν ενήλικα. «Δεν υπάρχουν – δήλωσε – συναινούντες ανήλικοι και δεν υπάρχουν γιατί εξ ορισμού ένας ανήλικος είναι θύμα χειρισμού, εκμετάλλευσης της σεξουαλικής επιθυμίας, των ορέξεων του ενήλικα. Αυτό πρέπει να τελειώσει ως συλλογιστική κυρίως μέσα στην δικαστική πρακτική εισαγγελική, διωκτική, ανακριτική πρακτική».

Ο κ. Νικολαΐδης συμπλήρωσε ότι υπάρχουν στη χώρα μας κάποιες δομές πρόληψης, αλλά δεν είναι αυτό επαρκές, οργανωμένο, καθολικό και εθνικής εμβέλειας. Ανέφερε δε χαρακτηριστικά ότι οι σχετικές υπηρεσίες υποστελεχωμένες και έχουμε και κοινωνικές υπηρεσίες κάτω από την ομπρέλα 7-8 υπουργείων χωρίς συντονισμό μεταξύ τους. Επίσης το 66% αυτών των υπηρεσιών είναι συμβασιουχικό προσωπικό.

Σε ό,τι αφορά το «μετά» της θυματοποίησης, υπογράμμισε ότι στην Ελλάδα εξακολουθούμε να έχουμε απαρχαιωμένη αντίληψη για το πώς διερευνάται μία περίπτωση σεξουαλικής θυματοποίησης του παιδιού. «Στο αμιγώς δικανικό κομμάτι – συμπλήρωσε – τα παιδιά – θύματα θα κληθούν να πουν 14 φορές την ιστορία τους, επιτείνοντας αυτή η πρακτική τον επανατραυματισμό τους». Ανέφερε το παράδειγμα γειτονικών χωρών, όπως της Τουρκίας, της Αλβανίας και της Βουλγαρίας όπου υπάρχουν κέντρα στα οποία όλοι οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση (αστυνομικοί, ανακριτές, εισαγγελείς) λαμβάνουν μία κατάθεση από το παιδί – θύμα και στη συνέχεια το αφήνουν να επουλώσει τις πληγές του.

Επεσήμανε επίσης ότι «όλα τα παιδιά θύματα που είχαν απασχολήσει το πανελλήνιο η μετέπειτα εξέλιξη της πορείας τους ήταν πολύ άσχημη. Διότι ανάμεσα στα άλλα δεν υπήρχε καμία μέριμνα για να πάνε σε αναδοχή ή οτιδήποτε άλλο. Η δημοσιότητα είναι πολύ αρνητικό φορτίο για αυτά τα παιδιά. Παλαιότερα ο Συνήγορος του Παιδιού με το ΕΣΡ έβγαζαν γρήγορα απαγόρευση για την δημοσιοποίηση είτε προσωπικών δεδομένων των παιδιών είτε έκθεσής τους εμμέσως μέσω δημοσιοποίησης της ιστορίας τους».

Ακούστε τη συνέντευξη εδώ:

(Πηγή: ertnews.gr)