Γράφει Ιόλη Πολύζου
Πώς νιώθεις όταν βλέπεις το μωρό σου με τη σχολική του τσάντα να πηγαίνει για πρώτη φορά σχολείο; Περηφάνια, συγκίνηση και λίγο φόβο. Εύχεσαι να του αρέσει, να προσαρμοστεί, να κάνει πολλούς φίλους, να έχει καλή δασκάλα ή δάσκαλο και να γίνει το σχολείο ένα μέρος, το οποίο θα του προσφέρει εκτός από γνώση και ασφάλεια. Για τους μαθητές που έχουν αυτή τη δασκάλα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο!
«Όταν κοιτάζω τους μαθητές μου δεν μπορώ να καταλάβω ποιος μπουσούλησε πρώτος, περπάτησε νωρίτερα ή μίλησε με προτάσεις μέχρι τους 15 μήνες. Δεν ξέρω ποιον θήλαζε ή τάιζε με μπιπερό η μαμά του.
Ξέρετε, όμως, τι μπορώ να καταλάβω με σιγουριά όταν κοιτάζω αυτές τις φατσούλες;
Ποιες οικογένειες εκτιμούν την καλοσύνη και τους τρόπους στο σπίτι τους.
Πότε ένα παιδί νιώθει αγάπη και ασφάλεια στο σπίτι και στο σχολείο (αν και δυστυχώς, τα μαθητικά χρόνια δεν είναι τα καλύτερα για όλους).
Μπορώ να καταλάβω πώς μιλάτε στα παιδιά σας από το πώς εκείνα μιλούν στους άλλους.
Όταν κοιτάζω τους μικρούς μου φίλους, δεν βλέπω τα ορόσημα και τις επιτυχίες τους, αλλά το ποιοι είναι πραγματικά: την καρδιά τους, τις πράξεις τους, την εσωτερική τους φωνή, τους αγώνες και τους θριάμβους τους, και βλέπω εσάς, τους γονείς, και όλη την αγάπη που δίνετε στα μικρά σας.»
(Πηγή: mama365.gr με πληροφορίες από mother.ly)
Η εξαφάνιση των ειδών - Η άγνοια και η αδιαφορία μας έχει σαν αποτέλεσμα τον αφανισμό ειδών ζωής, που είναι απαραίτητα για τη συνέχιση του δικού μας είδους
Παιδιά και υπολογιστές
Λύθηκε το μυστήριο πίσω από την ευθυγράμμιση των πυραμίδων
Έρευνα – Μεγαλύτερος ο κίνδυνος αυτοκτονιών για ασθενείς με ΔΕΠΥ
Γιατί έχουμε κακές επιδόσεις στα σχολικά Μαθηματικά