Κική Δημουλά

Γειά σας συμμαθητάκια μου!

Τι γελάτε; Είμαι μάνα, είμαι γιαγιά με τέσσερα μεγάλα εγγόνια, αλλά μέσα στο βάθος, στα πίσω θρανία του χρόνου, κάθεται και το μικρό παιδί που υπήρξα, το συνομήλικό σας. Αυτό το παιδί, είναι πεισματάρικο και σοφά ανυπάκουο: αρνείται να μεγαλώσει. Στέκει αμετακίνητο σε κείνη τη θαυμάσια ανεπανάληπτη παιδική ηλικία σαν αόρατος φρουρός της αγνότητας ή, ακόμα καλύτερα, της αθωότητας, που σιγά-σιγά μεγαλώνοντας ξεχνάμε να την έχουμε. Κι αυτό το παιδί κάθε τόσο μας τη θυμίζει, εξαγνίζοντας τα λάθη μας.

Είμαι λοιπόν ένα παιδί που θέλω πάρα πολύ να παίξω μαζί σας. Αλλά θα με παίξετε; Γιατί εγώ δεν έχω ούτε laptop, δεν είμαι στο internet, δεν έχω e-mail, ούτε ξέρω να στέλνω sms στα κινητά, ούτε φορώ εκείνα τα μαύρα πράγματα σαν ζουζούνια στα αυτιά – τα mp3 πώς τα λένε -, που αδειάζουν μέσα σας χοροπηδηχτή μουσική. Εγώ έχω από τότε μόνο πίνακα και κιμωλία, γράφω και σβήνω κι όταν μάθω να γράφω σωστά, περνάω αυτά που έμαθα σε μια πολύ παλιά και πολύτιμη και πάντα σύγχρονη, εκτυπωτική εφεύρεση που λέγεται σκέψη.

Γι’ αυτό αν θέλετε πάμε στο δάσος να παίξουμε μια πράσινη σκέψη; Πάμε να σκαρφαλώσουμε στα δέντρα, να γδάρουμε τα γόνατά μας, στη χαϊδευτική γηραιότητα της φλύδας τους; Να κρυφοκοιτάξουμε τι μακάρια τεμπελιάζει ο λαϊκός τραγουδιστής, το τζιτζίκι, ενώ το προκομμένο μερμήγκι αδιαφορεί για τα πρόσκαιρα γλέντια και γεμίζει έγκαιρα τη φωλιά του με άφθονη χειμωνιάτικη επιβίωση; Πάμε να σας δείξω πώς ο ήλιος, κρυφοκοιτάζοντας μέσα από τα μικρά κενά που αφήνει το πυκνό φύλλωμα των δέντρων, τρυπάει τη δροσερή σκιά και μέσα από τις τρύπες ρίχνει κάτω στη γη τη λάμψη του, σαν να σκορπίζει χρυσά νομίσματα;

Πάμε να σκαρφαλώσουμε στο ψηλότερο δέντρο, στο ψηλότερο κλαρί του; Μη μου πείτε ότι δεν ξέρετε τι είναι δάσος, τι είναι δέντρο, ότι τα βρήκατε όλα καμένα, στάχτη. Ναι, αλλά τι κι αν κάηκαν; Τα ονειρευόμαστε. Και τα όνειρα, εγώ που μεγάλωσα και το δοκίμασα, τα όνειρα είναι η πράσινη ορμή με την οποία μας εφοδιάζει η φύση όταν γεννιόμαστε, είναι το DNA μας όπως λέει η επιστήμη, να σκαρφαλώσουμε στο ωραίο και στο χρήσιμο, ψηλά στο συναρπαστικό, όπως είναι η μάθηση, η γνώση.

Βοήθημα προσιτό για κάθε ηλικία αλλά κυρίως για μας τα παιδάκια, το αλφαβητάριο: τα όνειρα. Να ονειρεύεστε. Αυτή την ευχή σας δίνω.

Σας φιλώ με αγάπη

Η μαμά, η γιαγιά, η συμμαθήτρια

Κική Δημουλά