Έρευνα μελετά τον τρόπο που λειτουργεί ένα ένζυμο που μοιάζει με ένζυμο που υπάρχει στο δηλητήριο του κροταλία και το οποίο ενδέχεται να μπορεί να προβλέψει τη θνησιμότητα από κορονοϊό, καθώς βρέθηκε σε μεγάλες ποσότητες στα άτομα που νόσησαν σοβαρά ή κατέληξαν από την COVID-19.
Έρευνα που έρχεται στη δημοσιότητα, αποκαλύπτει ομοιότητα της σοβαρής νόσου COVID με το δάγκωμα του κροταλία.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο The Journal of Clinical Investigation και οι επιστήμονες που έλαβαν μέρος εξηγούν τα ευρήματα.
Συγκεκριμένα οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αριζόνα στις ΗΠΑ, σε συνεργασία με το Stony Brook University και το Wake Forest University School of Medicine, ανέλυσαν δείγματα αίματος από δύο ομάδες ασθενών COVID και βρήκαν ότι η κυκλοφορία του ενζύμου sPLA2-IIA ίσως είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας που «μαρτυρά» ποιοι ασθενείς με σοβαρή νόσο τελικά οδηγούνται στον θάνατο.
Το ένζυμο αυτό, όπως σημειώνεται, έχει ομοιότητες με ένζυμο που υπάρχει στο δηλητήριο του κροταλία και βρίσκεται σε χαμηλές συγκεντρώσεις στον οργανισμό υγιών ατόμων ενώ έχει διαπιστωθεί ότι διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην άμυνα κατά των βακτηριακών λοιμώξεων.
Προηγούμενες έρευνες, συγκεκριμένα, έχουν δείξει πώς λειτουργεί το ένζυμο όταν υπάρχει βακτηριακή λοίμωξη, καταστρέφοντας τις μικροβιακές κυτταρικές μεμβράνες, όπως κάνει και το ένζυμο που βρίσκεται στο δηλητήριο του φιδιού.
Όπως εξηγεί ένας από τους συγγραφείς της έρευνας, ο Dr. Del Poeta από το SUNY, καθηγητής στο Τμήμα Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας, μπορούν να προκύψουν συμπεράσματα σε σχέση με το πώς μπορεί να περιοριστεί ή ακόμα και προβλεφθεί η θνησιμότητα από την COVID-19.
Πρόκειται για έναν δείκτη στο αίμα, όπως λέει, που είναι σημαντικά ανεβασμένος σε άτομα που νοσούν σοβαρά ή και στα άτομα που έχασαν τη ζωή τους από κορονοϊό, σε σχέση με άτομα που νοσούν ήπια ή είναι αρνητικά στον ιό.
Από την πλευρά του, ο καθηγητής Floyd Chilton σημειώνει ότι όταν το ενεργοποιημένο ένζυμο κυκλοφορεί σε υψηλά επίπεδα στο αίμα, μπορεί να καταστρέφει τις μεμβράνες ζωτικών οργάνων. Με άλλα λόγια, «το ένζυμο προσπαθεί να σκοτώσει τον ιό, αλλά σε κάποιο σημείο εκκρίνεται σε τόσο μεγάλη ποσότητα που τα πράγματα παίρνουν πραγματικά άσχημη τροπή, καταστρέφοντας τις κυτταρικές μεμβράνες του ασθενούς και επομένως συμβάλλοντας στην ανεπάρκεια πολλών οργάνων και στον θάνατο».
(Πηγή: sputniknews.gr)