Το δουλεμπόριο της διπλανής πόρτας που κάνουμε ότι δεν βλέπουμε

Συντάκτης: Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος

Η υπόθεση της Ηλιούπολης μας θυμίζει πόση βαναυσότητα υπάρχει τριγύρω μας. Όπως και ότι δυστυχώς κάνουμε ότι δεν τη βλέπουμε

Συγκλονίζει και ορθά η υπόθεση της Ηλιούπολης.

Και ορθά γιατί από ορισμένες πλευρές έχει όλα τα στοιχεία μιας σύγχρονης τραγωδίας.

Μια ιστορία βαριάς ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης, ένας αστυνομικός που εξελίχθηκε σε εγκληματία, ένα δίκτυο ουσιαστικά εμπορίας ανθρώπων, μια αγορά σεξουαλικών υπηρεσιών στηριγμένη στη βία.

Και ευτυχώς μια κρίσιμη χειρονομία αλληλεγγύης μιας νεαρής γκαρσόνας μαζί με την ύπαρξη ευτυχώς ακτιβιστικών δικτύων που ενεργοποιήθηκαν.

Όμως, όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα μεμονωμένο περιστατικό.

Αλλά με μια από τις πολλές περιπτώσεις και μορφές που παίρνει το σύγχρονο δουλεμπόριο.

Γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια καλύτερη περιγραφή.

Ένα δουλεμπόριο που δεν συμβαίνει σε κάποια σκοτεινή γωνιά του σύμπαντος.

Ούτε βέβαια σε κάποια άλλη χώρα.

Ούτε καν σε μια απόμερη αλάνα.

Στη διπλανή πόρτα συμβαίνει, στο κοντινό σπίτι, στη γειτονιά.

Διασταυρωνόμαστε σε με όσους εμπλέκονται, θύτες και θύματα, καθημερινά.

Και δυστυχώς το ανεχόμαστε.

Το ανέχονται οι διωκτικές αρχές – όπως και οι φορείς κοινωνικής προστασίας – που ξέρουν πολύ καλά ότι συχνά έχουμε να κάνουμε μορφές βίας και εξαναγκασμού, συχνά και με τη μορφή οργανωμένων κυκλωμάτων ικανών (όπως αρκετές φορές έχει αποδειχτεί) να έχουν πρόσβαση και στην αστυνομία.

Το ανέχονται οι «πελάτες» που τις περισσότερες φορές γνωρίζουν πολύ καλά τι υπάρχει από πίσω, πόση βία και πόσο πόνος.

Το ανεχόμαστε, όμως, κι όλοι εμείς όταν βλέπουμε ή αντιλαμβανόμαστε τέτοια περιστατικά και απλώς κοιτάμε από την άλλη, ή σκεφτόμαστε «που να πας να μπλέξεις».

Με αυτόν τον τρόπο, όμως, δεν αντιλαμβανόμαστε ότι με τη δική μας ανοχή, τη δική μας σιωπή, τη δική μας στροφή του βλέμματος προς την άλλη (λες και εάν κάνουμε ότι δεν βλέπουμε παίρνουμε άφεση αμαρτιών) απλώς γινόμαστε μέρος του προβλήματος.

Απλώς διαιωνίζουμε μια συνθήκη βαναυσότητας, σεξουαλικής εκμετάλλευσης και βίας, κακοποίησης με κάθε τρόπο.

Τα πράγματα ποτέ δεν αλλάζουν με τη σιωπή μας.

Ούτε με την απραξία μας.

Τα πράγματα αλλάζουν με το να αντιδρούμε, με την αλληλεγγύη, την καταγγελία και τη διαμαρτυρία μας, όποτε διασταυρωνόμαστε με τα πολλά πρόσωπα της βαναυσότητας.

(Πηγή: in.gr)